شاهنامه فردوسی

به نام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه بر نگذرد

خداوند نام و خداوند جای

خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیهان و گردون سپهر

فروزندۀ ماه و ناهید ومهر

ز نام و نشان و گمان برتر است

نگارندۀ بر شده گوهر است

به بینندگان آفریننده را

نبینی مرجان دو بیننده را

نیابد بدو نیز اندیشه راه

که او برتر از نام و از جایگاه

سخن هر چه زین گوهران بگذرد

نیابد بدو راه جان و خرد















دوســتام فکر کنم بلد باشید دیگه ... با حرفِ آخرِ شعرِ نفرِ قبلی ( ! ) یه شعر دیگه میگید ...



خیر مقدم به همه عزیزانی که این تاپیک رو با اشعار زیبایی که میگذارن بالا نگه میدارن

دوســــت آن است که گــیرد دست ِ دوست ، در پریشــان حالی و درمانــدگی !
:دی :دی

یک ذره وفا را به دو عالم نفروشیم هرچند در این عهد خریدار ندراد

ارسال شده بوسیله sedna در 12 شهريور 1392 01:56 ب.ظ
یک ذره وفا را به دو عالم نفروشیم هرچند در این عهد خریدار ندراد

در عهدِ پادشاهِ خطابخشِ جرم پوش حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش
صوفی ز کنج ِ صومعه با پایِ خم نشست تا دید محتسب که سبو میکشد بدوش

دل میرود ز دستم صاحب دلان خدا را دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

در این سرایِ بی کسی کسی به در نمیزند ... به دشت پر ملالِ ما پرنده پر نمیزند ....

ارسال شده بوسیله Ehsan در 13 شهريور 1392 09:35 ب.ظ
در این سرایِ بی کسی کسی به در نمیزند ... به دشت پر ملالِ ما پرنده پر نمیزند ....

دیدم بخواب خوش که بدستم پیاله بود ... تعبیر رفت و کار بدولت حواله بود
چل سال رنج و غصّه کشیدیم و عاقبت ... تدبیر ما بدست شراب دو ساله بود

دلا تا کــی در این زندان فریبِ این و آن بینی ؟! یکی زین چاهـِ ظلمانی برون شو تا جهان بینی ...

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه ی سالوس
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

آنكه دستور زبان عشـق را بی گـــزاره در نـــهاد ما نـــهاد
خوب می‌دانست تیغ تیز را در كف مستی نمی‌بایست داد

دل می​رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی
دایم گل این بستان شاداب نمی​ماند... حافظ

ارسال شده بوسیله banafshe در 17 شهريور 1392 11:26 ب.ظ
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی
دایم گل این بستان شاداب نمی​ماند... حافظ

*دلــــــــگیرم از ســـــتاره و آزرده ام ز مـــــــاه*
*امــــــــشب دگر ز هر که و هر کار خسـته ام*
*دل خسته سوی خانه تن خسته می کشـم*
*آوخ ....... کزین حــــــصار دل آزار خســـته ام*

*دلــــــــگیرم از ســـــتاره و آزرده ام ز مـــــــاه*
*امــــــــشب دگر ز هر که و هر کار خسـته ام*
*دل خسته سوی خانه تن خسته می کشـم*
*آوخ ....... کزین حــــــصار دل آزار خســـته ام*

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
صفای خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم

دوستان چون پستای اینجا از با تایید دارن میخواید اشعار مورد علاقه مونو بذاریم به جای مشاعره کردن !؟

============

من اینجا بس دلم تنگ است ...
و هر سازی که میبینم بد آهنگ است .
بیا ره توشه برداریم ، قدم در راه بی برگشت بگذاریم ...
ببینیم آسمانِ «هرکجا» آیا همین رنگ است ؟

( عاشق این شعرم من ، از اخوان ثالث )

ارسال شده بوسیله banafshe در 19 شهريور 1392 07:11 ب.ظ
*دلــــــــگیرم از ســـــتاره و آزرده ام ز مـــــــاه*
*امــــــــشب دگر ز هر که و هر کار خسـته ام*
*دل خسته سوی خانه تن خسته می کشـم*
*آوخ ....... کزین حــــــصار دل آزار خســـته ام*

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
صفای خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم




"من نوشتم این سخن از بهر دوســت"
"تا بــــداند این دلـــم در فــکر اوســت"

تا توانی دلی به دست اور

دل شکستن هنر نمی باشد .

در دایره ی قسمت ما نقطه ی تسلیمیم .........لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چمنش

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید داستان غم پنهانی من گوش کنید
گفتگوی منو حیرانی من گوش کنید قصه بی سروسامانی من گوش کنید
شرح این اتش جان سوز نگفتن تاکی سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی
روزگاری منو دل ساکن کویی بودیم ساکن کوی بت اربده جویی بودیم
عقل و دین باخته دیوانه رویی بودیم بسته سلسله سلسله مویی بویم
کس دران سلسله غیر ازمنودل بند نبود یک گرفتار از این جمله که هستند نبود
نرگس غمزده زنش اینهمه بیمار نداشت سنبل پرشکنش هیچ گرفتار نداشت
اینهمه مشتری و گرمی بازار نداشت یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت
اول ان کس که گرفتار شدش من بودم باعث گرمی بازار شدش من بودم
عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او داد رسوایی م شهرت زیبایی او
بس که دادم همه جا شرح دلارایی او شرح پرگشت ز غوغای تماشایی او
این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد کی سربرگ من بی سروسامان دارد