به مناسبت روز جهانی نابینایان
گفت و گویی با زوج زبان آموز روشندل

امروز 24 مهرماه برابر با 15 اکتبر به عنوان روز جهانی نابینایان و عصای سفید، نامگذاری شده است. به همین مناسبت گفت و گویی با افسانه حیدری و سجاد تاجور زبان آموز و زوج قرآنی روشندل در مرکز آموزشی شهرکرد انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:

خودتان را بیشتر برایمان معرفی کنید؟

-  افسانه حیدری هستم متولد سال 1359، لیسانس مشاوره دارم و کارمند آموزش و پرورش (مشاور مدرسه) هستم. 4خواهر و 1برادر دارم، زبان آموز سطحB3 مرکز آموزشی شهرکرد هستم.

- سجاد تاجورهستم متولد سال1363، لیسانس روانشناسی دارم و به عنوان کارشناس و مشاور در بهزیستی مشغول فعالیت هستم. 3 خواهر و 2 برادر دارم و در مرکز آموزشی شهرکرد زبان آموز  EL1  هستم.

چند سال است که ازدواج کرده اید و چگونه با یکدیگر آشنا شدید؟

یک سال است که  ازدواج کرده ایم و درکلاس مهارت های زندگی که توسط انجمن نابینایان برگزار شده بود با هم آشنا شدیم.

از نابینایی تان بگویید، آیا مادرزادی بوده است؟

حیدری: بله نابینایی ام مادرزادی بوده است

تاجور: من هم مادرزاد نابینا بودم

چطور شد که کانون زبان ایران را برای یادگیری زبان دوم انتخاب کردید؟

حیدری: به این علت که کانون زبان ایران از نظر کیفیت آموزشی در سطح بالایی قرار دارد و خوشبختانه با زبان آموزان نابینا همکاری می کند و از همه مهمتر این که در این موسسه کتاب ها به صورت خط بریل است، چیزی که در آموزشگاه های دیگر وجود ندارد.

تاجور: به نظر من کانون زبان بهترین جایی است که می شود در آن زبان را به صورت اصولی یاد گرفت.

با توجه به شرایطی که دارید یادگیری زبان برایتان دشوار نیست؟ چه کسانی در این مسیر به شما کمک کردند؟

حیدری: یادگیری زبان چون بیشتر شنیداری است اصلا دشوار نیست، اما ناگفته نماند که ما به خاطر این که باید از دیکشنری انگلیسی به انگلیسی استفاده کنیم و متاسفانه فعلا در اختیار نداریم مقداری با مشکل مواجه شده ایم. مشوق اصلی من شوهرم است، چون ایشان 3 ترم بود زبان آموز این جا بودند و سپس به اصرار او من هم در  کانون زبان ایران ثبت نام کردم و خدارا شکر بسیار راضی هستم.

تاجور: با آمدن رایانه و انواع مختلف لوح های فشرده آموزشی فکر نمی کنم که دیگر یادگیری زبان برای نابینایان دشوار باشد، اما مشوق اصلی من استاد میرزایی یکی از بهترین مدرسان کانون زبان در شهرکرد هستند، ایشان معتقدند که امکان یادگیری زبان در من  بسیار زیاد است و با اصرارشان من وارد کانون زبان شدم وهمچنین  دوستانم، چه بینا و چه نابینا، اصرار زیادی برای یادگیری زبان و ثبت نام من در این موسسه داشتند.

تاجور: روزهای اول برای بقیه زبان آموزان خیلی جالب بود که بفهمند ما چطور زبان را یاد می گیریم اما در کل همه چیز خوب است.

چه مدارک و رتبه هایی را  کسب کرده اید؟

حیدری: مدارک حفظ 10 جزء قرآن از سازمان تبلیغات کشور و حفظ 20 جزء قرآن از آموزش و پرورش کشور را کسب کرده ام و معلم نمونه استان در سال 86 شناخته شدم.

تاجور: در ترتیل قرآن مقام اول استانی دارم

قرآن چه تاثیری در زندگی شما داشته است؟

حیدری: احساس می کنم قرآن من را بیشتر به پروردگارم نزدیک کرده است.

تاجور: قرآن کتابی آسمانی است، به همه انسان ها آرامش می دهد و در بعضی مواقع که در زندگی برایم مشکلی پیش می آید به من آرامش معنوی زیبایی می دهد.

کدام آیه قرآن تاثیر بیشتری روی زندگی شما گذاشته است؟

حیدری: به نظر من هر آیه ای می تواند به نوعی در زندگی انسان تاثیر گذار باشد.

تاجور: آیه های زیادی هست، بهترین نمونه اش آیه 6 سوره انشراح که می فرمایند: و ان مع العسر یسرا که همراه هر سختی آسایشی وجود دارد.

خاطره ای از حضورتان در کلاس های کانون زبان ایران دارید؟

حیدری: از دوستانم  خیلی درمورد مقررات و سختگیری های کانون زبان شنیده بودم. روز اول کلاس با دلهره ی خاصی به کانون زبان آمدم و چون زود رسیده بودم دراتاق کارکنان نشستم. جمع صمیمی و شادی که بین آن ها  بود و برخورد خوبی که با من داشتند، به من آرامش داد و ترسی که نسبت به کانون داشتم برطرف شد.

تاجور: خاطرات که خیلی زیاد است. مثلا در یکی از کلاس ها وقتی صحبت می کردم تلفظ هایم خیلی غلیظ بود بطوری که مدرسمان باور نمی کرد من قبلا جایی کلاس نرفته باشم اما در واقع تلفظ غلیظ من به خاطر یک صفحه خوان بود   که با لهجه آمریکایی می خواند.

بزرگترین آرزوی شما در زندگی چیست؟

حیدری: من الان حافظ 20 جزء قرآن هستم بزرگترین آرزویم این  است که حافظ کل قرآن شوم.

تاجور: بزرگترین آرزویم این است که مدرس کانون زبان شوم (با خنده)

نظرتان درباره نامگذاری یک روز به نام روزعصای سفید چیست؟

تاجور: خب  بهتر است که یک روز و فقط درحد تبریک نباشد، دوست دارم که در این روز به مشکلات نابینایان به طور اساسی توجه شود به خصوص در این جا که یک محیط آموزشی است. خواهشی که از مسئولان دارم این است که مشکلات مربوط به لوح های فشرده ی کتاب های ما را حل کنند و همچنین این که امتحانات فاینال برای ما مناسب سازی شود.

حیدری:خوشحالم که یک روز به نام عصای سفید نامگذاری شده است و دوست دارم دراین روز لااقل مشکلات آموزشی ما که همسرم درباره اش صحبت کرد حل شود.

بعضی افراد معلول یا نابینا، ضعف جسمانی خود را دلیلی بر گوشه‌نشینی می‌دانند و از حضور در جامعه پرهیز می‌کنند، چه توصیه‌ای به این افراد دارید؟

حیدری: توصیه می کنم که نگذارند معلولیت جسمی باعث معلولیت روحی شان بشود. این مسئله را می توانند از طریق شرکت در محیط های آموزشی و اجتماعی برطرف کنند.

تاجور: من فکر می کنم معلولیت ناتوانی نیست شاید یک محدودیت باشد و ما درحد توان خودمان در پیشگاه خداوند مسئول هستیم. توصیه می کنم هر طور که می توانند از لاک خود بیرون بیایند.

چه تصوری از کانون زبان دارید، وقتی می گویند کانون زبان چه چیزی در ذهن شما مجسم می شود؟

حیدری: یک محیط باز اجتماعی که افراد می توانند در آن علاوه بر یادگیری زبان از نظر تعامل اجتماعی با فکر و فرهنگ بقیه آشنا بشوند.

تاجور: رسیدن به یکی از آرزوهایم که تافل است و جایی برای تقویت اعتماد به نفس؛ برای خودم که اینچنین بوده است.

ضمن تبریک دوباره این روز از شما به خاطر وقتی که در اختیار ما گذاشتید سپاسگزارم.

حیدری: من هم از شما ممنونم که به فکر ما بودید، آخرین حرفی که دارم این است که من مشکل شهریه دارم، لطفا شهریه ام را رایگان کنید، بین ارگان های دیگر و بهزیستی تعامل برقرار شده است ولی فکر می کنم بین بهزیستی و کانون زبان هنوز ارتباطی نیست! اگر امکان داشته باشد شهریه ما رایگان شود تا ما لااقل دغدغه شهریه را نداشته باشیم.

تاجور: من هم از شما تشکر می کنم، تنها صحبتی که باقی مانده این است که  دیکشنری قوی مناسب سازی شده با نرم افزار گویا ساز جاز وجود ندارد.  لااقل به مناسبت روز عصای سفید تسهیلاتی در این زمینه پیش بینی شود